موم حاصل از شانه زنبور عسل

موم زنبور

موم حاصل از شانه زنبور عسل نسبت به موم لانه زنبور عسل تیره تر است زیرا ناخالصی ها سریعتر در شانه زنبور عسل جمع می شوند. به دلیل ناخالصی ها، موم باید قبل از استفاده بیشتر رندر شود. بقایای آن زاغه نامیده می شود و از زباله های تولید مثل قدیمی (شفیره، پیله، پوست لارو ریخته شده و غیره)، فضولات زنبور عسل، بره موم و زباله های عمومی به دست می آید.
موم ممکن است با حرارت دادن در آب بیشتر شفاف شود. مانند موم های نفتی، ممکن است با رقیق شدن با روغن معدنی یا روغن گیاهی نرم شود تا در دمای اتاق کارایی بیشتری داشته باشد.
زنبورها در حال بازسازی موم قدیمی
هنگامی که زنبورهای عسل که به غذا نیاز دارند، کلاهک عسل را باز می کنند، سرپوش های برداشته شده را رها می کنند و اجازه می دهند تا به ته کندو بیفتند. برای زنبورها شناخته شده است که چنین انباشته‌ای از پوشش‌های قدیمی افتاده را به شکل‌های عجیب بازسازی می‌کنند
موم زنبور عسل یک موم طبیعی است که توسط زنبورهای عسل از جنس Apis تولید می شود. موم توسط هشت غده تولید کننده موم در بخش های شکمی زنبورهای کارگر به صورت فلس ها در می آید که آن را در کندو یا داخل کندو دور می اندازند. کارگران کندو آن را جمع آوری کرده و برای تشکیل سلول هایی برای نگهداری عسل و محافظت از لارو و شفیره در کندو استفاده می کنند. از نظر شیمیایی، موم زنبور عسل عمدتاً از استرهای اسیدهای چرب و الکل های مختلف با زنجیره بلند تشکیل شده است.
موم زنبور عسل از دوران ماقبل تاریخ به عنوان اولین پلاستیک، به عنوان روان کننده و عامل ضد آب، در ریخته گری موم از دست رفته فلزات و شیشه، به عنوان جلا دهنده چوب و چرم، برای ساخت شمع، به عنوان یک ماده در لوازم آرایشی و به عنوان یک وسیله هنری استفاده می شده است. نقاشی انکوستیک
موم زنبور عسل خوراکی است و سمیت مشابهی نسبت به موم های گیاهی دارد و برای استفاده در مواد غذایی در اکثر کشورها و اتحادیه اروپا با شماره E تایید شده است.
هنگامی که زنبورداران عسل را استخراج می کنند، درپوش های مومی را از هر سلول لانه زنبوری با یک چاقو یا ماشین بازکن جدا می کنند.