منابع مختلف گل

موم زنبور

حدود 320 نوع مختلف عسل وجود دارد که از منابع مختلف گل منشأ می گیرند. طعم، رنگ و بوی نوع خاصی از عسل بستگی به منابع مایع مختلف گل ها و گیاهانی دارد که زنبور عسل از آن بازدید می کند. انواع مختلف عسل از نظر دما، بارندگی و تغییرات فصلی و آب و هوایی قابل مقایسه هستند. رنگ عسل بسته به جایی که زنبورهای عسل وزوز کرده اند از قهوه ای روشن تا قهوه ای تیره متغیر است.عسل دارای ترکیبات زیست فعال بیولوژیکی ضروری مختلفی از جمله ویتامین A (رتینول)، ویتامین E (توکوفرول)، ویتامین K (ویتامین ضد خونریزی)، ویتامین B1 (تیامین)، ویتامین B2 (ریبوفلاوین)، ویتامین B6، نیاسین، ویتامین C ( اسید اسکوربیک)، اسید پانتوتنیک و فنولیک ها، فلاونوئیدها و اسیدهای چرب" (بوگدانوف و همکاران، 2008، محمد و همکاران، 2015)، "اسید سینامیک، اسید هیدروکسی بنزوئیک، اسید اکتادکانوئیک، اتیل استر و فلاونوئیدها". علاوه بر این، حاوی آپیژنین، پینوسمبرین، آکاستین، اسید آبسیزیک و اسید فرولیک است (Marghitas et al., 2010, Muhammad et al., 2014). علاوه بر این، برخی از اسیدهای آمینه دارای اهمیت فیزیولوژیکی آرژنین، سیستئین، اسید گلوتامیک، اسید آسپارتیک و پرولین هستند (قامر و همکاران، 2007). عسل دارای انواع فلاونوئید، فنولیک، اسید آمینه، پروتئین، اسید اسکوربیک و کاروتنوئیدها و خواص ضد میکروبی و آنتی اکسیدانی با توجه به شرایط آب و هوایی و جغرافیایی است (Alvarez-Suarez et al., 2010a, Alvarez-Suarez et al., 2010b). وجود این ترکیبات فعال درک بهتری از نقش بیولوژیکی احتمالی عسل را فراهم می کند.

کلمه "استرس اکسیداتیو" تعادل ناکافی بین رادیکال های آزاد و فعالیت محافظتی آنتی اکسیدانی را تعریف می کند (بوگدانوف و همکاران، 2008). آنتی اکسیدان عنصری است که می تواند اکسیداسیون مولکول های دیگر را مهار کند. اکسیداسیون یک واکنش بیوشیمیایی است که رادیکال های آزاد را به واکنش زنجیره ای تولید می کند که ممکن است به سلول ها، بافت ها و در نهایت عملکرد فیزیولوژیکی آسیب برساند. آنتی اکسیدان هایی مانند ویتامین C برای محافظت از بدن در برابر رادیکال های آزاد واکنش های زنجیره ای را خاتمه می دهند. برای متعادل کردن حالت اکسیداتیو، بدن انسان سیستم های پیچیده ای از آنتی اکسیدان های همپوشانی را حفظ می کند. نشان داده شده است که مواد غذایی حاوی آنتی اکسیدان باعث بهبود سلامت می شوند. ادبیات نشان می دهد که عسل حاوی عوامل آنتی اکسیدانی قوی است. نقش عسل به غلظت و منشاء جغرافیایی آن نیز بستگی دارد. به عنوان یک آنتی اکسیدان، عسل دارای خواص پیشگیرانه متعددی در برابر بسیاری از شرایط بالینی مانند اختلالات التهابی، بیماری های عروق کرونر، بدتر شدن عصبی، پیری و سرطان است. افزایش ترکیب فنلی در عسل خاصیت آنتی اکسیدانی ایجاد می کند (کیشور و همکاران، 2011). موادی مانند پلی فنل ها و اسیدهای فنولیک موجود در عسل با توجه به شرایط جغرافیایی و اقلیمی متفاوت است. به عنوان مثال، فلاوانول کامفرول را می توان در عسل رزماری و کورستین در عسل آفتابگردان یافت .

آلوارز سوارز و همکاران (2012) نقش فنولیک های عسل تک گل را بر روی غشاهای گلبول های قرمز انسان (RBCs) در برابر آسیب اکسیداتیو تعیین کرد. نتایج نشان می دهد که عسل به احتمال زیاد به دلیل جذب آن در غشای سلولی و قابلیت ورود و رسیدن به سیتوزول، آسیب اکسیداتیو گلبول های قرمز را محدود می کند. عسل حاوی آنتی اکسیدان های مناسبی است که مسئول فعالیت بیولوژیکی، دفاعی و افزایش عملکرد گلبول های قرمز است.