در طول بقیه فصل رشد ، مستعمره کارگران زیادی تولید می کند ، که گرده و شهد را به عنوان غذای فصل سرد جمع آوری می کنند. متوسط جمعیت یک کندو سالم در تابستان ممکن است به 40 تا 80 هزار زنبور عسل برسد. شهد گلها توسط زنبورهای کارگر پردازش می شود و آنها را تبخیر می کنند تا میزان رطوبت آن به حدی کم شود که از قالب جلوگیری کند و آن را به عسل تبدیل کند ، سپس می توان با موم روی آن را پوشانده و تقریباً به طور نامحدود ذخیره کرد. در آب و هوای معتدل که زنبورهای عسل غربی با آن سازگار شده اند ، زنبورها در کندو خود جمع می شوند و منتظر فصل سرما هستند و در این مدت ملکه ممکن است از تخمگذار خودداری کند. در این مدت ، فعالیت کند است و مستعمرات ذخیره عسل خود را که برای تولید گرمای متابولیک در فصل سرما استفاده می شود ، مصرف می کند. در اواسط زمستان ، ملکه دوباره شروع به خوابیدن می کند. این احتمالاً با طول روز ایجاد می شود. بسته به زیرگونه ، بسته به شرایط محیطی محلی و تعدادی از ویژگیهای داخل کندو ، ممکن است هر سال ملکه های جدید (و ازدحام) تولید شوند.
چرخه زندگی فردی زنبور عسل
مانند دیگر حشرات که دچار دگردیسی کامل می شوند ، زنبور عسل غربی دارای چهار مرحله زندگی مجزا است: تخم مرغ ، لارو ، شفیره و بالغ. ساختار پیچیده اجتماعی کندوهای زنبور عسل غربی بدین معناست که تمام این مراحل زندگی به طور همزمان در بیشتر طول سال اتفاق می افتد. ملکه یک تخمک را در هر سلول لانه زنبوری که توسط زنبورهای کارگر تهیه شده است ، ذخیره می کند. تخم از لاروی بدون پا و بدون چشم تغذیه می شود که توسط زنبورهای "پرستار" تغذیه می شود (زنبورهای کارگر که فضای داخلی کلنی را حفظ می کنند). پس از حدود یک هفته ، لارو توسط سلول های زنبور عسل در سلول خود بسته می شود و مرحله شفیرگی خود را آغاز می کند. پس از یک هفته دیگر ، به عنوان یک زنبور بالغ ظاهر می شود. معمول است که نواحی مشخصی از شانه با زنبورهای جوان (که به آن "بچه" نیز گفته می شود) پر شود ، در حالی که برخی دیگر از گرده و ذخیره عسل پر شده است.
بلوک های موم زنبور عسل