گاهی اوقات عسل با افزودن قندها، شربت ها یا ترکیبات دیگر برای تغییر طعم یا ویسکوزیته، کاهش هزینه یا افزایش محتوای فروکتوز برای جلوگیری از تبلور، تقلب می شود. تقلب در عسل از زمان های قدیم رواج داشته است، زمانی که عسل را گاهی با شربت های گیاهی مانند افرا، توس یا سورگوم مخلوط می کردند و به عنوان عسل خالص به مشتریان می فروختند. گاهی عسل کریستالیزه را با آرد یا مواد پرکننده دیگر مخلوط می‌کردند و تقلب را از خریداران پنهان می‌کردند تا عسل مایع شود. در دوران مدرن رایج‌ترین ماده تقلبی به شربت ذرت شفاف و تقریباً بی‌طعم تبدیل شد. تشخیص مخلوط تقلبی از عسل خالص بسیار دشوار است. [30]
براساس Codex Alimentarius سازمان ملل متحد، هر محصولی که با عنوان "عسل" یا "عسل خالص" برچسب گذاری شده است باید یک محصول کاملاً طبیعی باشد، اگرچه قوانین برچسب گذاری بین کشورها متفاوت است. [31] در ایالات متحده، با توجه به هیئت ملی عسل (NHB؛ [32] تحت نظارت وزارت کشاورزی ایالات متحده)، [33] [34] "عسل یک محصول خالص را تعیین می کند که اجازه اضافه کردن عسل را نمی دهد. هر ماده دیگری ... این شامل، اما محدود به آب یا سایر شیرین کننده ها نیست. [35]
طیف سنجی جرمی نسبت ایزوتوپی را می توان برای تشخیص افزودن شربت ذرت و قند نیشکر توسط امضای ایزوتوپی کربن استفاده کرد. افزودن قندهای حاصل از ذرت یا نیشکر (گیاهان C4، بر خلاف گیاهان مورد استفاده زنبورها، و همچنین چغندرقند، که عمدتاً گیاهان C3 هستند) نسبت ایزوتوپی قندهای موجود در عسل را تغییر می دهد، [36] اما بر ایزوتوپی تأثیر نمی گذارد. نسبت پروتئین ها در یک عسل بدون تقلب، نسبت ایزوتوپی کربن قندها و پروتئین ها باید مطابقت داشته باشد. سطوح کمتر از 7% اضافه را می توان تشخیص داد.
بلوک های موم زنبور عسل