عوامل ضد میکروبی اساساً در کاهش بار جهانی بیماری‌های عفونی مهم هستند. با این حال، با توسعه و گسترش پاتوژن های مقاوم، اثربخشی آنتی بیوتیک ها کاهش می یابد. این نوع مقاومت باکتریایی در برابر عوامل ضد میکروبی یک تهدید بسیار جدی برای سلامت عمومی است و برای انواع آنتی بیوتیک ها، از جمله داروهای اصلی آخرین راه حل، فرکانس مقاومت در سراسر جهان در حال افزایش است. بنابراین، استراتژی‌های ضد میکروبی جایگزین به فوریت مورد نیاز است، و بنابراین این وضعیت منجر به ارزیابی مجدد استفاده درمانی از داروهای قدیمی، مانند گیاهان و محصولات مبتنی بر گیاه، از جمله عسل شده است.
استفاده از طب سنتی برای درمان عفونت از زمان پیدایش بشر مرسوم بوده است و عسل تولید شده توسط Apis mellifera (A. mellifera) یکی از قدیمی‌ترین داروهای سنتی است که در درمان چندین بیماری انسان اهمیت دارد. در حال حاضر، بسیاری از محققان فعالیت ضد باکتریایی عسل را گزارش کرده‌اند و دریافته‌اند که عسل طبیعی گرم نشده دارای فعالیت ضد باکتریایی طیف وسیعی است که در برابر باکتری‌های بیماری‌زا، باکتری‌های دهان و همچنین باکتری‌های فاسدکننده مواد غذایی آزمایش می‌شود. در بیشتر فرهنگ های باستانی از عسل هم برای اهداف تغذیه ای و هم برای اهداف پزشکی استفاده می شده است. این باور که عسل یک ماده مغذی، یک دارو و یک پماد است به روزگار ما رسیده است و از این رو در سال‌های اخیر شاخه‌ای از طب جایگزین به نام اپی‌تراپی ایجاد شده است که درمان‌هایی مبتنی بر عسل و سایر فرآورده‌های زنبور عسل را در برابر بسیاری از بیماری‌ها ارائه می‌کند. از جمله عفونت های باکتریایی در حال حاضر تعدادی از عسل ها با سطوح استاندارد فعالیت ضد باکتریایی به فروش می رسند. عسل، شناخته شده ترین عسل، گزارش شده است که اثر مهاری بر روی حدود 60 گونه باکتری، از جمله هوازی و بی هوازی، گرم مثبت و گرم منفی دارد.
بلوک های موم زنبور عسل