جزئیات در بین گونه های مختلف زنبورهای عسل

موم زنبور

جزئیات در بین گونه های مختلف زنبورهای عسل متفاوت است ، اما ویژگی های مشترک عبارتند از:

    تخمها را به تنهایی در یک سلول در یک لانه زنبوری مومی قرار می دهند ، که توسط زنبورهای کارگر تولید و شکل می گیرد. با استفاده از اسپرماتکا ، ملکه می تواند تخم مرغی را که تخم می زند بارور کند ، بسته به نوع سلول که تخمگذاری می کند. هواپیماهای بدون سرنشین از تخمهای نابارور تولید می شوند و هاپلوئید هستند ، در حالی که ماده ها (ملکه ها و زنبورهای کارگر) از تخمهای بارور شده تکثیر می شوند و دوپلوئید هستند. لاروها در ابتدا با ژل رویال تولید شده توسط زنبورهای کارگر تغذیه می شوند و بعداً به عسل و گرده روی می آورند. این استثنا لارو است که فقط با ژله رویال تغذیه می شود و به یک زنبور عسل تبدیل می شود. لارو قبل از چرخاندن پیله در داخل سلول ، و زیر شکنجه شدن تحت چندین تغییر شکل قرار می گیرد.
    زنبورهای جوان کارگر که گاهی اوقات آنها را "زنبورهای پرستار" نیز می نامند ، کندو را تمیز کرده و لاروها را تغذیه می کنند. هنگامی که غدد تولید کننده ژل رویال آنها شروع به آتروفی می کنند ، آنها شروع به ساخت سلولهای شانه می کنند. آنها با پیرتر شدن به سایر کارهای درون مستعمره مانند دریافت شهد و گرده از علوفه ها و محافظت از کندو پیشرفت می کنند. بعداً هنوز ، یک کارگر اولین پروازهای جهت گیری خود را انجام می دهد و سرانجام کندو را ترک می کند و به طور معمول باقیمانده عمر خود را به عنوان یک جستجوی غذا می گذراند.
    زنبورهای کارگر برای یافتن غذا همکاری می کنند و از الگوی "رقص" (معروف به رقص زنبور یا رقص واگن) برای برقراری ارتباط در مورد منابع با یکدیگر استفاده می کنند. این رقص از گونه ای به گونه دیگر متفاوت است ، اما همه گونه های زنده Apis شکلی از رفتار را از خود نشان می دهند. اگر منابع بسیار نزدیک به کندو باشد ، ممکن است یک رقص کمتر خاص نیز داشته باشد که معمولاً به آن "رقص گرد" می گویند.
    زنبورهای عسل همچنین رقص های لرزانی انجام می دهند که زنبورهای گیرنده را برای جمع آوری شهد از علوفه های برگردانده شده جذب می کنند.
    ملکه های ویرجین پروازهای جفت گیری را دور از کلنی خانه خود به یک منطقه اجتماعات هواپیماهای بدون سرنشین انجام می دهند و قبل از بازگشت با چندین هواپیمای بدون سرنشین جفت می شوند. هواپیماهای بدون سرنشین در عمل جفت گیری می میرند. زنبورهای عسل ملکه با هواپیماهای بدون سرنشین از کلنی خانه خود جفت نمی شوند.
    کلنی ها نه توسط ملکه های انفرادی ، مانند بیشتر زنبورها ، بلکه توسط گروه های معروف به "انبوه" ایجاد می شوند ، که از یک ملکه جفتی تشکیل شده و یک گروه بزرگ از زنبورهای کارگر تشکیل شده است. این گروه دسته جمعی به یک مکان لانه منتقل می شوند که قبلا توسط زنبورهای کارگر ردیابی شده بود و مکان آنها با نوع خاصی از رقص ارتباط برقرار می شود. به محض ورود دسته ، آنها بلافاصله یک شانه مومی جدید می سازند و شروع به پرورش بچه های کارگر جدید می کنند. این نوع تاسیس لانه در هیچ جنس زنبور عسل زنده دیگری مشاهده نمی شود ، اگرچه چندین گروه از زنبورهای لکه دار نیز لانه های جدیدی را از طریق ازدحام یافتند (گاهی اوقات شامل چندین ملکه). همچنین ، زنبورهای بدون نیش لانه های جدیدی را با تعداد زیادی زنبور عسل کارگر آغاز می کنند ، اما لانه قبل از اسکورت ملکه به محل ساخته می شود و این نیروی کارگر "ازدحام" واقعی نیست.