موم زنبور (cera alba) موم طبیعی است که توسط زنبورهای عسل از جنس Apis تولید می شود. موم توسط هشت غده موم ساز در قسمت های شکمی زنبورهای کارگر به صورت فلس تبدیل می شود که آن را در کندو یا داخل کندو دفع می کنند. کارگران کندو آن را جمع آوری کرده و از آن برای تشکیل سلولهای ذخیره عسل و محافظت از لارو و شفیر در کندوی زنبور عسل استفاده می کنند. از نظر شیمیایی ، موم زنبور عسل عمدتا از استرهای اسیدهای چرب و الکلهای مختلف زنجیره بلند تشکیل شده است.
موم زنبور عسل از زمان ماقبل تاریخ به عنوان اولین پلاستیک ، به عنوان روان کننده و ضد آب ، در ریخته گری موم فلزات و شیشه ، به عنوان لاک چوب و چرم ، برای ساخت شمع ، به عنوان عنصری در لوازم آرایشی و به عنوان یک وسیله هنری در نقاشی دل انگیز
موم زنبور عسل خوراکی است و برای موم های گیاهی سمیت ناچیزی دارد و برای استفاده غذایی در اکثر کشورها و اتحادیه اروپا تحت شماره E901 تأیید شده است.
تولید
موم توسط زنبورهای کارگر شکل می گیرد که آن را از هشت غده آینه تولید کننده موم در طرف داخلی استرنیت ها (سپر شکمی یا صفحه هر قسمت از بدن) در قسمت های شکمی 4 تا 7 ترشح می کنند. اندازه این غدد مومی بستگی به سن کارگر دارد و پس از بسیاری از پروازهای روزانه ، این غدد به تدریج شروع به آتروفی می کنند.
موم جدید در ابتدا شفاف و بی رنگ است ، پس از جویدن کدر می شود و توسط زنبورهای زنبور کندو آلوده به گرده می شود و با ترکیب روغن های گرده و بره موم به تدریج زردتر یا قهوه ای تر می شود. فلس های مومی حدود سه میلی متر (0.12 اینچ) عرض و 0.1 میلی متر (0.0039 اینچ) ضخامت دارند و برای ساختن یک گرم موم حدود 1100 مورد نیاز است. زنبورهای کارگر از موم زنبور عسل برای ساختن سلولهای لانه زنبوری استفاده می کنند. برای اینکه زنبورهای موم ساز موم ترشح کنند ، دمای محیط در کندو باید 33 تا 36 درجه سانتی گراد (91 تا 97 درجه فارنهایت) باشد.
بلوک های موم زنبور عسل