گل غنی از قند

موم زنبور

زنبور علوفه پس از خروج از کندو، شهد گل غنی از قند را جمع آوری می کند، آن را از طریق پروبوسیس خود می مکد و آن را در پروونتریکلوس (معده یا محصول عسلی) خود قرار می دهد، که دقیقاً از پشت به معده غذایش قرار دارد. در Apis mellifera، معده عسل حدود 40 میلی‌گرم شهد یا تقریباً 50 درصد وزن خالی زنبور را در خود جای می‌دهد که می‌تواند به بیش از هزار گل و بیش از یک ساعت برای پر شدن نیاز داشته باشد. شهد به طور کلی با محتوای آب 70 تا 80 درصد شروع می شود. [17] آنزیم‌های بزاقی و پروتئین‌های غده هیپوفارنکس زنبور عسل به شهد اضافه می‌شوند تا قندها را تجزیه کنند و مقدار آب را کمی افزایش دهند. سپس زنبورهای جوینده به کندو برمی‌گردند و در آنجا شهد را به زنبورهای کندو منتقل می‌کنند. زنبورهای کندو سپس از معده عسل خود برای بلع و بازگرداندن شهد استفاده می کنند و به طور مکرر بین فک پایین خود حباب هایی تشکیل می دهند تا زمانی که تا حدی هضم شود. حباب ها سطح زیادی را در هر حجم ایجاد می کنند و بخشی از آب از طریق تبخیر خارج می شود. [13] [15] [18] [19] آنزیم‌های گوارشی زنبور عسل، ساکارز را به مخلوطی از گلوکز و فروکتوز تبدیل می‌کنند و سایر نشاسته‌ها و پروتئین‌ها را تجزیه می‌کنند و اسیدیته را افزایش می‌دهند. [13] [15] [20]

زنبورها به مدت 20 دقیقه به صورت گروهی با برگشت و هضم با هم کار می کنند و شهد را از زنبوری به زنبور دیگر منتقل می کنند تا زمانی که محصول با کیفیت نگهداری به لانه زنبورها برسد. [15] سپس در سلول‌های لانه زنبوری قرار داده می‌شود و بدون مهر و موم باقی می‌ماند در حالی که هنوز دارای محتوای آب (حدود 50 تا 70%) و مخمرهای طبیعی است که بدون کنترل، باعث تخمیر قندهای موجود در عسل تازه تشکیل‌شده می‌شود. [14] [21] [22] زنبورها جزو معدود حشراتی هستند که می‌توانند مقادیر زیادی گرمای بدن تولید کنند، و زنبورهای کندو دائماً دمای کندو را تنظیم می‌کنند، یا با بدن خود گرم می‌کنند یا با تبخیر آب سرد می‌شوند تا نسبتاً ثابت نگه دارند. دمای حدود 35 درجه سانتیگراد (95 درجه فارنهایت) در مناطق نگهداری عسل. این روند همچنان ادامه می یابد زیرا زنبورهای کندو دائماً بال های خود را تکان می دهند تا هوا را به گردش درآورند و آب را از عسل تا حدود 18 درصد تبخیر می کنند و غلظت قند را فراتر از نقطه اشباع افزایش می دهند و از تخمیر جلوگیری می کنند. [14] [15] سپس زنبورها روی سلول‌ها را با موم می‌پوشانند تا آنها را ببندند. [15] همانطور که یک زنبوردار از کندو خارج می شود، عسل ماندگاری طولانی دارد و اگر به درستی مهر و موم شود تخمیر نمی شود.