موم دارنده طبیعت گرم میباشد. موم ماده ای میباشد غیر قابل هضم برای آدم که ساختمان آن ازترکیب اسید های چرب با الکل ساخته شده میباشد. موم در دمای اتاق جامد میباشد، در الکل و آب غیرمحلول و در اتر و سولفوردوکربن قابل حل می باشد و در حرارت ۶۰ سکو ذوب می خواهد شد.
از هر ۱۰ کادر بافته گردیده در کندو، ۲۵۰ گرم موم خالص می قدرت بدست آورد. برای ساخت ۱ کیلوگرم موم، زنبورها بایستی ۱۲ کیلو عسل بخورند.
خاصیت و کاربرد های هر نوع موم منحصر به فرد به خویش آن میباشد. مهم‌ترین کاربرد آن در خویش کندو است که زنبور عسل از موم برای ساختن (شان) بعنوان محلی برای تخم ریزی و رویش نوزادان، انبار عسل، انبار گرده گل و بطور کلی محل معاش خویش به کارگیری می نماید.
مطلوب برای سینوزیت و تنگی نفس
جویدن جنس ای از موم و عسل را، برای تزکیه رویکرد های بینی و حلق، پیشنهاد می نماید و در زمینه‌ی سینوزیت، تنگی نفس، احتقان و سرفه و زکام، آن را دارویی بی سابقه می شناسد. برای این عمل بیماران می بایست نصف قاشق مربا خوری عسل را با موم مصرف نموده و موم آن را یک ربع بجوند.
استحکام لثه ها
جویدن موم عسل، جرمهای دندانها را از در بین می‌برد و لثه ها را سفت می نماید. مصرف موم عسل برای پیشگیری از ساخت پوسیدگی و پلاک دندانی سودمند میباشد.
تاثیر عصاره موم عسل را بر پوسیدگی و پلاک دندانی آنالیز کردند که براساس آن، غلظت های متفاوت عصاره موم عسل، توقف پرورش و یا این که هلاکت یک کدام از میکروب های مهم ساخت پوسیدگی و پلاک دندانی موسوم به باکتری استرپتوکوکوس موتانس را منجر میشوند.
عصاره موم عسل، توقف ساخت آنزیم اساسی تشکیل تجمع میکروب را سبب میشود. تجمع استرپتوکوک های دهانی به ویژه استرپتوکوکوس موتانس از کارداران اساسی ساخت پلاک دندانی و پوسیدگی دندان میباشد. مواد طبیعی مهار کننده تجمع این باکتری ها اهمیت متعددی دارا هستند.
بلوک های موم زنبور عسل