کندوهای سنتی به سادگی محفظه ای برای کلنی زنبورهای عسل فراهم کردند. از آنجا که هیچ ساختار داخلی برای زنبورها فراهم نشده بود ، زنبورها لانه زنبوری خود را در داخل کندوها ایجاد کردند. شانه غالباً به صورت ضربدری متصل شده و بدون از بین بردن آن قابل جابجایی نیست. گاهی اوقات این کندوی قاب ثابت نامیده می شود تا از کندوهای قاب متحرک مدرن متمایز شود. برداشت به طور کلی کندوها را از بین برد ، اگرچه برخی از سازگاری ها با استفاده از سبدهای اضافی اضافی وجود داشت که می توان با پر کردن عسل از زنبورهای عسل ، آنها را برداشت. این موارد به تدریج با کندوهای جعبه ای در ابعاد مختلف ، با یا بدون قاب جایگزین شدند و در نهایت با تجهیزات مدرن جدید جایگزین شدند.
عسل کهیرهای سنتی را معمولاً با فشار دادن - خرد کردن لانه زنبوری موم برای خارج شدن عسل ، استخراج می کردند. به دلیل این برداشت ، معمولاً کندوهای سنتی بیشتر از یک کندوی مدرن موم ، اما عسل بسیار کمتری تهیه می کردند.
چهار سبک کندوی سنتی شامل کندوهای گلی ، کندوهای سفالی / کاشی ، اسکپ و آدامس های زنبور است.
کهیر لجن
هنوز از کندوهای گل و لای در مصر و سیبری استفاده می شود. اینها استوانه های بلندی هستند که از مخلوط گل ، کاه و سرگین غیر پخته شده ساخته شده اند.
کندوهای سفالی
کاشی های سفالی خانه های مرسوم زنبورهای نگهداری شده در انتهای شرقی مدیترانه بود. استوانه های بلند خشت پخته شده در مصر باستان ، خاورمیانه و تا حدودی در یونان ، ایتالیا و مالت استفاده می شد. بعضی اوقات به صورت منفرد استفاده می شد ، اما بیشتر اوقات به صورت ردیفی روی هم قرار می گرفت تا سایه ای ایجاد کند ، حداقل برای افرادی که از بالا نیستند. نگهبانان یک سر سیگار می کشیدند تا زنبورهای عسل را هنگام برداشت عسل به انتهای دیگر سوق دهند.
بلوک های موم زنبور عسل