بقایای به دست آمده از بت ها و عروسک های مو جود در معابد یونان و روم باستان علامت میدهد که اکثری از این عروسک ها با به کارگیری از موادی ساخته شده اند که یکی مواد مهم آن‌ها، موم بوده میباشد. در واقع از موم برای ماندگاری بیشتر این عروسک ها استعمال می‌شد تا مکان ممکن قدمت عروسک ها یا این که بت های جانور در معابد ارتقاء پیدا نماید.
مجموعاَ بینش عموم در زمان باستان نسبت به موم زنبور عسل این بوده که‌این ماده میتواند نگهدارنده نیکی در قبال اشکال زخم و آفات باشد. به همین انگیزه هم مهم‌ترین بت های خویش را موم اندود می کردند تا از زخم در امان باشد.
خرافات در به کار گیری از موم در قبل
شاید بد نباشد در کنار مجموع خاصیت علمی که در قبلی برای موم زنبور عسل وجود داشته، نگاهی نیز به خرافات و اشتباهاتی بیاندازیم که عموم مقطع باستان نسبت به داشته اند. اما همین مورد نشانه دهنده اهمیت بسیار بالای موم زنبور عسل در پیشین بوده که علامت میدهد کاربرد این ماده تا چقدر حیاتی به شمار می رفته که خرافاتی نیز برای آن صورت گرفته میباشد.
یک کدام از مواقعی که از موم به طور خرافی گزارش گردیده این بوده که در بعضی کلیساها از موم تحت عنوان ماده ای برای به دور کردن شیاطین و اجنه به کار گیری می کردند. در واقع عموم در آن وقت گیر این اطمینان بودند که نوعی اثرات ماورایی در موم وجود داراست که قادر است شیاطین را از خویش بدور کرده و در فیض از آن برای به دور کردن بلا به کار گیری می کردند.
کاربردهای خرافی دیگری نیز از موم در برهه زمانی باستان وجود داشته که قصد نداریم به‌این مفاد اشاره کنیم. با این درحال حاضر می بایست دقت داشته باشید که موم تا چه اندازه برای عموم قبل اهمیت داشته و چرا متاسفانه امروز تا این حد مصرف موم به لبه رفته میباشد.
بلوک های موم زنبور عسل